مسعود بُربُر Masoud Borbor
نگاره: ادامه از پست قبل:روز دوم #سفر #بلوچستانتا عصر در کوه‌میتگ بودیم و بعد راهی #چابهار شدیم. شب شده بود که به جابر برم #محیط‌بان گاندوها رسیدیم و ما را به تماشای #گاندو تمساح‌های پوزه کوتاه ایرانی مهمان کرد. اسم یکی‌شان را که دو متر و شصت سانت قدش بود رستم گذاشته بودند. وقتی از درون برکه و نیزار نزدیک ما می‌شد صدای خش خش نی‌ها که زیر پای رستم می‌رفتند در دل تاریکی شب به راستی دوست‌داشتنی بود. یک بچه گاندو هم دیدیم که متولد ۱۳۹۱ بود و حدود یک متر و نیم طول داشت. محلی‌ها گاندوها را دوست دارند و آن‌ها را برکت آب‌ها می‌دانند. محیط‌بانان که دو سال است همان حقوق بسیار پایین خودشان را هم نگرفته‌اند از روی علاقه نگهبان هر روزه گاندوها هستند. بر اساس آخرین سرشماری تعداد گاندوهای کشور کمتر از ۵۰۰ تمساح است و علیرغم برنامه‌های حفاظتی در بیست سال گذشته به دلیل کم‌آبی و محدود شدن زیستگاه‌ها تعدادشان افزایش نداشته است.شب به چابهار رفتیم و دنبال جا گشتیم. #تعطیلات #نوروز بود و قیمت‌ها برای یک #اقامت خیلی معمولی به شبی ۵۰۰ هزار تومان می‌رسید. تا به رستوران #بلوچ برویم و با غذاهای بلوچی خوشمزه #شکم‌گردی مان را تکمیل کنیم، نادیا با پیگیری‌های مدام توانست جایی فراهم کند و شب‌های چابهارمانی‌مان را مهمان یکی از دوستان نادیا شدیم در #تیس از تیس بعدتر و در روزهای آینده خواهم نوشت.
