صفحه یک
خانه > نگاره > نگاره: از میان دیوارهای کاهگلی خانه‌ام آهسته بلند می‌شوم. قدم از قدم بر می‌دارم و فانوس به‌دست در آستانه‌ی دالان تاریک می‌ایستم و به صدای تو گوش می‌کنم. دالان را در می‌نوردم و حصیر درگاه را کنار می‌زنم. باد می‌زند، نور فانوس بر ماسه‌ها و بر صدای موج‌ها تاب تاب می‌خورد و من گوش تیز می‌کنم. باید نشست. هیچ نیست. تو نیستی . توی مغزم شعله‌ی شمعی خاموش می‌شود. سرم را به چوبه‌ی کنار حصیر تکیه می‌دهم و چشمانم را می‌بندم…
نگاره: از میان دیوارهای کاهگلی خانه‌ام آهسته بلند می‌شوم. قدم از قدم بر می‌دارم و فانوس به‌دست در آستانه‌ی دالان تاریک می‌ایستم و به صدای تو گوش می‌کنم. دالان را در می‌نوردم و حصیر درگاه را کنار می‌زنم. باد می‌زند، نور فانوس بر ماسه‌ها و بر صدای موج‌ها تاب تاب می‌خورد و من گوش تیز می‌کنم. باید نشست. هیچ نیست. تو نیستی . توی مغزم شعله‌ی شمعی خاموش می‌شود. سرم را به چوبه‌ی کنار حصیر تکیه می‌دهم و چشمانم را می‌بندم…

نگاره: از میان دیوارهای کاهگلی خانه‌ام آهسته بلند می‌شوم. قدم از قدم بر می‌دارم و فانوس به‌دست در آستانه‌ی دالان تاریک می‌ایستم و به صدای تو گوش می‌کنم. دالان را در می‌نوردم و حصیر درگاه را کنار می‌زنم. باد می‌زند، نور فانوس بر ماسه‌ها و بر صدای موج‌ها تاب تاب می‌خورد و من گوش تیز می‌کنم. باید نشست. هیچ نیست. تو نیستی . توی مغزم شعله‌ی شمعی خاموش می‌شود. سرم را به چوبه‌ی کنار حصیر تکیه می‌دهم و چشمانم را می‌بندم…

14 مهر 1395

پاسخ بدهید

ایمیلتان منتشر نمیشود

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.
Masoud Borbor ©
رفتن به بالا