نگاره: چو ابر نعره‌زنان شد ترانه‌اش نوروز،جهان دوباره جوان شد جوانه‌اش نوروزشکوفه خنده‌زنان شد چو پسته بر سر شاخدرخت جامه‌دران شد ترانه‌اش نوروزچو پلکِ خاک برآمد ز خوابِ سردِ زمینبهار شعله‌کشان شد زبانه‌اش نوروزبخفت عربده‌کش تندبادِ توفندهنسیم عطردمان شد دمانه‌اش نوروزچو بالِ بادخورکها نشست بر تنِ بادزمین دوباره روان شد به خانه‌اش نوروزهزار نرگسِ زرین چو سکه بر تنِ دشتعقابِ دشت، شهنشه، خزانه‌اش نوروززمین چو سبزقبا شد هوا چو قرقاولپَرَش چکاوک و سار آشیانه‌اش نوروزشکوفه سرخوش و لرزان از عشق‌بازیِ بادهَزار مست و غزلخوان چغانه‌اش نوروزخنک نسیمِ بهاری به لاله‌زار وزیدچمن چو موج خرامان تنانه‌اش نوروزدرشتخویْ زمستان ز رزمِ مردانه به بزمِ مهر بیامد، زنانه‌اش نوروزبه تارهای کشیده بر آسمانِ بهارخوشا کمانچه‌ی باران کمانه‌اش نوروزبرقص و پای بکوبان غزل بخوان #بلبلبکوب و دست برقصان بهانه‌اش نوروز

01 فروردین 1395 ۰

مسعود بُربُر Masoud Borbor