مسعود بُربُر Masoud Borbor

مسعود بُربُر* «بوریس لیونیدوویچ!… چیزی در رمان شما هست که نه ویراستاران ما و نه خود نویسنده نمی‌توانند با حذف یا اصلاح بخش‌هایی از رمان درستش کنند. مسألۀ ما خودِ روحِ رمان شماست… روح رمان شما تقبیح انقلاب سوسیالیستی است… این باور که انقلاب اکتبر و تغییرات اجتماعی پس از آن مردم چیزی به‌جز رنج برای مردم نیاورد و نخبگان ...

چه می‌شود اگر یک شخصیت «حمایت‌گر» آدمکشِ مزدبگیر شود؟ پرسشی که پاسخ یو نسبو به آن، یک نوآر نوردیک بسیار جذاب و خواندنی آفریده است. مردی که داستانش را با به‌رخ‌کشیدن دانسته‌های جذابش درباره‌ی بلورهای برف و انواع آن آغاز می‌کند (و این تنها دانسته‌های جذاب او نیست که تا پایان داستان از آن مستفیض می‌شویم) اما در همان پاراگراف ...

مادری پیر و نُنُر با واکر را تصور کنید که تمام عمر هر چه خواسته همان بوده، و آن‌قدر مدام خواسته‌های بی‌دلیل دارد و تو را به هیچ می‌انگارد که دلت می‌خواهد سیلی شیرینی بر گونه‌ی چروکیده‌ی هنوز سرخاب‌نزده‌اش بنشانی. زنی که تمام عمر همه را خدمتگزار خود می‌دیده، و حالا با دختر و نوه و نتیجه‌هایش (که همه دخترند) ...

راست است که به اندازه‌ی چگونه زیستن، چگونه مردن نیز مهم است؟ برای مردی که یک عمر در دولت، کارمندی نمونه و آینده‌دار و آبرومند و برازنده بوده و شایستگی و تعهد را به حد اعلا رسانده و سپس با بازنشتگی به دنیای ولگردان و عیاشان و قماربازان و روسپیان پیوسته و چنان در آن دنیا غرق شده که این ...

چادر سبز بزرگ، نه داستانی پر هیجان و ورق‌برگردان و خیالی، که روایت زندگی واقعی آدم‌ها در «بهشت» حکومت سوسیالیست توتالیتر و مبارزه‌شان با سانسور است. آدم‌هایی که در جهان ادبیات، عکاسی، و کتاب‌های ممنوعه نفس می‌کشند و پرسه می‌زنند و سیاست تا فیها خالدون زندگی‌شان سرک می‌کشد و نفوذ می‌کند بی آن که خود بخواهند. آدم‌هایی که هیچ نمی‌خواهند ...

مسعود بُربُر- خانواده‌ی پاسکوآل دوآرته نوشته‌ی کامیلو خوسه سلا، یادداشت‌های به دست آمده‌ی مردی است که داستان زندگی‌اش را نوشته است: داستانی از رنج و جنایت مکرر، زیر خیرگی نگاه «دیگری». «سگ روی پاهایش جلویم می‌نشست و سرش را به یک سمت خم می‌کرد و با یک جفت چشم باهوش قهوه‌ای به من زل می‌زد… با من به عقب برگشت ...

دیوانگی (اثر اوراسیو کاستیانوس مویا، با ترجمه‌ی حسین ترکمن‌نژاد، نشر خوب ۱۳۹۹) داستان مردی است که به گواتمالا سفر کرده تا یک گزارش بیش از هزار صفحه‌ای از قتل عام بومیان به دست ارتش این کشور را ویراستاری کند. کارفرمای او مقامات ارشد کلیسای کاتولیک گواتمالا هستند و همه شرایط را برای او فراهم کرده‌اند تا کارش را در دفتری ...

خواندن «معمای آقای ریپلی» (با عنوان اصلی «آقای ریپلی با استعداد») برای من تجربه‌ای داغ، تازه، روشن و بسیار دلچسب بود؛ اما به همان اندازه نوشتن درباره‌اش برایم دشوار است. مهم‌تر از همه این که داستان به راستی ظرائف و جزییاتی درخشان در پلات دارد که نوشتن از هر کدام از آن‌ها با خطر لو دادن و لوث کردن داستان ...

رمان کوتاه همزاد دومین اثر داستایفسکی، که بلافاصله پس از بیچارگان منتشر شد، نمونه‌ای کامل (اگرچه نه چندان موفق)‌ از توجه رمان مدرن است به شخصیت و درونیات او به جای ماجراهای بیرونی و جذابیت‌های داستانی. اثری که اگرچه پیش‌نمونه‌ی بسیاری از ویژگی‌های آثار بعدی و قابل توجه داستایفسکی را (همچون درون‌نگری‌های طولانی و عمیق، نگاه روانشناسانه به شخصیت، همراه ...

گاهی یک پرسش ساده که احتمالا می‌شد با ساده‌ترین پاسخ از ذهنمان پاک شود ما را به قصه‌پردازی و توطئه‌بافی‌های شگفت‌انگیز و خیالبافانه‌ای می‌کشاند. راوی داستان اومبرتو اکو در آخرین اثرش «شماره‌ی صفر»، روزنامه‌نگار جوانی است که صبح متوجه شده آب خانه قطع است و به یاری همسایه می‌فهمد فلکه اصلی آب بسته بوده است. در حالی که شب گذشته ...