مسعود بُربُر Masoud Borbor

باغ خانوادگی مادرم، دوباغچه بود. نیمه بالایی درختان گیلاس و گوجه سبز و سیب قندک و سیب گلاب بود و نیمه پایینی انگور. انگور سیاه، که همه می گویند، برای ما انواع زیادی از انگور را شامل می شد که یک نوع آن انگور شانی بود در همان باغ و نوعی انگور سفید بود (بهتر بگویم سبز که کمی زرد ...

از محتوای معنایی و اخلاقی آیین مهر به سبب آن که نوشتاری از این آیین باقی نیست و اصولا آموزه ها از زبان به گوش انتقال می یافته چیز چندانی در دست نیست. تنها می توان به مفاهیمی کلیدی اشاره کرد و به بازمانده هایی نمادین. در این بخش بازمانده های نمادین و معنایی آیین مهر در آیین های عرفانی ...

[singlepic=10,175,right]گرچه حتا اشاره به نکاتی که نشان دهنده تاثیر آیین مهر در آیین های پسینی نظیر مسحیت باشند،خود کتابهایی مفصل را می تواند شکل دهد اما اشاره یی کوچک و مختصر از آن چه هم اکنون به نظرم می رسد بد نیست و شاید آغازگر راه کوشش هایی جدی تر شود:

قصه ای داشتن. قصه ای از آدمی تمام داشتن که هر چه روایت کنی هرچند قصه ای شود اما همه ی آن چه هست نشود.  رازی داشتن. رازی که در داستان ها، به پرده پوشی، هم ماندگارش کنی، هم پس ِ ‌پرده بپوشانی ش.  جهانی ساختن. جهانی از آن چه خوانده، اندیشیده و زیسته ای، آن گونه ساختن، که فضای ...

درب خانه سبز رنگ بود. سبز روشن، ‌با سایه ی آبی اندک، و در گاراژ که از تو به حیاط می پیوست، در کنارش. ابتدای کوچه مسجد بود و خانه ی دایی ابوالقاسم و وسط کوچه مغازه ی مش محرم و … آخر کوچه، باریکه ای که به جایی می رفت… به ناتمام ترین و بی زمان ترین مکان ذهن ِ من.

چندباره باید، یا شاید، می توان نوشت و هر بار جهانی دیگر آفرید و افقی تازه گسترد. ته مانده ی آب لیوان را روی موزاییک پای پنجره می ریزم و با انگشت هام در آن نقش می زنم. سال ها مانده تا نوشتن بیاموزم و توی تاقچه ی پنجره که خیلی هم پایین است جای می گیرم.

می شود فهمید خورشید پاسی از نیمروز را گذرانده که غبار باستانی هوا، نورخط اریبی را که از لای غارسنگها تابیده بر دیواره ی مهراب، رج می زند. به دخیل ها دست می کشم، دریچه را باز می کنم. جامی عتیق آن سوی کنگره های دریچه بر دیوارکنده های مهراب، جای خوش کرده قرن هاست. هیـــنزا.

دکتر سید جواد طباطبایی، که به خاطر کتاب‌های زوال اندیشه سیاسی در ایران و مقدمه‌ای بر نظریه انحطاط ایران در میان اهل فن چهره‌ای شناخته شده است، نیاز به معرفی چندانی ندارد. او در سه دهه گذشته، چه در سالیانی که در ایران و در دانشکده حقوق دانشگاه تهران به تدریس و پژوهش مشغول بود و چه در مدتی که ...