مسعود بُربُر Masoud Borbor

پشت پنجره‌ی بسته، از صندوقچه‌ی دیرین، بذری به بار نشسته بود، به خیال گنبد آسمان آبی.   Behind a closed window, from an ancient box, a seed had borne fruit, with a dream of the blue sky  dome.

دیدار شد میسر و بوس و کنار هم از بخت شکر دارم و از روزگار هم زاهد برو که طالع اگر طالع من است جامم به دست باشد و زلف نگار هم

چو ابر نعره‌زنان شد ترانه‌اش نوروز جهان دوباره جوان شد جوانه‌اش نوروز شکوفه خنده‌زنان شد چو پسته بر سر شاخ درخت جامه‌دران شد ترانه‌اش نوروز چو پلک خاک برآمد ز خواب سرد زمین بهار شعله‌کشان شد زبانه‌اش نوروز بخفت عربده‌کش تندباد توفنده نسیم عطردمان شد دمانه‌اش نوروز چو بال بادخورکها نشست بر تنِ باد زمین دوباره روان شد به خانه‌اش ...

چو پلک خاک برآمد ز خواب سرد زمین بهار شعله‌کشان شد زبانه‌اش نوروز به تارهای کشیده بر آسمان بهار خوشا کمانچه‌ی باران کمانه‌اش #نوروز   -خانه روحانی برزُک عکس از لادن امینی

می‌دوند خرامان و سرخوش، نفس‌زنان، از دشت به شیبِ تپه و از فرودِ تپه به دشت، سم‌کوبان بر علفزاران و یله در میانه‌ی خاک و آفتاب. تپشِ تندِ دلی، دانه‌ی عرقِ بر ابرو نشسته را می‌لرزانٙد و دٙم بر نمی‌آوٙرٙد: نه نگاهِ به کمین نشسته پشت دوربین و نه انگشتِ آرمیده بر ماشه کلیکِ کوچک در همه‌ی دشت طنین انداز ...

من و دوستانم امشب به #قاشق‌زنی می‌رویم! شما هم بیایید #چهارشنبه‌سوری