کوچ، هنوز از روی همین پل

رفته بودم گزارشی از چهارمحال و بختیاری بگیرم که سرزمین برف و بلوط و چشمه و کوه و آبشار و رود و تالاب است. برای دیدن سد کارون چهار تا مرز خوزستان رفتم و در راه جایی هم روی دره‌ای این پل بود که هنوز هم سالی دوبار همین دره مسیر کوچ ایل است. زنان و مردان بختیاری که در پاییز از کوه‌های پر آب چهارمحال و بختیاری به خوزستان می‌روند و در بهار از  سرزمین آفتاب به قله‌های برف‌گیر و جنگل‌های بلوط و چشمه‌ها و رودهای پر آب می‌آیند. هنوز هم هست.  با همین پل، که شاید جز تخته‌پاره و طنابی بیش ننماید…

A bridge for migration

I had gone to report about Chaharmahal o Bakhtiari, the land of snow, oaks, fountains, mountains, waterfalls, rivers and lagoons. I went to the border of Khuzestan and somewhere on the road saw this bridge which is still the path for migration by the nomadic pastorialists: Bakhtiari women, and men,  who migrate at the autumn from the watery mountains of Chaharmahal Bakhtiari to Khuzestan, and from the land of the sun to the snowy peaks, oaks, rivers and waterfalls in the spring, still on this very bridge, which is perhaps nothing more than ropes and lumbers.